Joleen Weilers

Als kind was ik al veel bezig met tekenen en van huis uit kwam ik in aanraking met schilderen. Dus wilde ik kunstschilder worden. Maar ’t liep anders; er waren andere prioriteiten. Zoals: verliefd worden, een ‘echt’ vak leren, brood verdienen, reizen door Azië, Nieuw-Zeeland, Australië  en meer van die dingen. Tussendoor bleef ik wel vol passie en kleurrijk schilderen.
Toen ik – na de Hotelschool – en vervolgens na 15 jaar – mijn bliksemcarrière als Horecamanager, succesvol had afgesloten, ging ik mijn grote DROOM achterna; een KUNSTCAFÉ
Tja, van het horecadeel wist ik ‘alles’ maar over kunst weinig. Ik moest dus kunstgeschiedenis gaan studeren, wilde ik mijn droom kans van slagen geven. Al na enkele studie semesters en enkele meerdaagse schilder workshops kwam ik tot de conclusie dat ik schilderen toch een stuk leuker vond dan het getheoretiseer erover. Ik wilde zelfstandig kunstenaar worden!

Inmiddels ben ik een eindje op weg, hoewel nog student aan de Kunstacademie, exposeerde, verkocht of ruilde ik al vele doeken en toegepaste kunstwerkjes.
Schilderen is een ambacht en ik leer dagelijks bij. Het is een tijd van vallen en opstaan, veel oefenen, boeken lezen en musea – galerieën bezoeken. Mijn artistieke ambities? Wel die zijn groot, zeg ik onbeschaamd! Ik laat me dan ook inspireren door grootheden uit het expressionisme (fauvisme) en sommige impressionisten.

Hoe en waarop ik schilder? In feite op alles – ik ben een verwoed her gebruiker – uiteenlopend van oud scheepszeil, gerestylde meubeltjes, mooi aquarelpapier tot nieuw doek. Ik schilder met acrylverf zowel figuratief als abstract, met een voorkeur voor primaire kleuren in ton-sur-ton.
Wat ik schilder? Alles waar een boeiend verhaal achter zit en nog iets te raden geeft. Of iets waarvan ik denk dat het me nooit zal lukken om daar een goed schilderij van te maken. Want die uitdaging zoek ik en ambitie moet er altijd zijn.